Beppo over Dea

In de twintiger jaren hield de koningin tijdens haar verblijf in Amsterdam een receptie waar om onduidelijke redenen een aantal Amsterdamse heren en dames aan haar en prins Hendrik werden voorgesteld. Mijn ouders vonden het wenselijk dat mijn zuster Dea daar heen zou gaan en dit hield in een bezoek aan de "dame du palais", die ergens op de Herengracht woonde en die de gegadigden doorlichtte. Dea slaagde voor dit examen en begaf zich op de juiste datum naar het paleis op de Dam. Alle uitverkorenen werden langs de wand opgesteld en toen de koningin en prins Hendrik binnenkwamen, maakten de heren een buiging en de dames een diepe révérence. Voor dit laatste hadden de deelneemsters 

17 weken lang geoefend, want deze gymnastische prestatie was niet eenvoudig. Maar het werd nogal een malle vertoning. Sommige dames hadden zich te dicht bij de muur opgesteld en bonsden met hun achterwerk tegen de muur van de burgerzaal wat enigszins afbreuk deed aan de plechtigheid. Dea was zo slim geweest zich voor een erker op te stellen en haar révérence slaagde voortreffelijk. De koningin wisselde enkele woorden met haar en daarna wachtte Dea op de prins, die aan de overkant van de zaal zijn ronde begonnen was. Toen hij voor haar stond maakte zij weer een révérence. Prins Hendrik bleef enkele seconden zwijgend staan. Toen stootte hij zijn adjudant aan en zei: "Zeg mij wat ik zeggen moet". De adjudant zei: "Juffrouw van Hall is onderwijzeres." "Ach zo ja, heel interessant" zei prins Hendrik en ging weer verder. Wat een baan voor die stakker! Volgens moeder was hij een goedmoedige, niet al te slimme man die het goed meende, maar niet genoeg te doen had.  Dea heeft hem nog een maal meegemaakt toen hij mee voer met het jacht "De Frieda" van Ernst Crone. Voor Schiermonnikoog werd het eb en moest "De Frieda I' in een smalle geul wachten op hoog water. Op de een of andere manier was de jeugd van Schiermonnikoog er achter gekomen dat er aan boord van het schip hoog bezoek was. Toen het gezelschap aan tafel zat in het op het droge staande schip, werd er opeens op de wand van het schip gebeukt en klonk een veelstemmig koor: "Wilhellemus vahan Nahassauwe"... Prins Hendrik vond dat er wat gebeuren moest. Er waren wat chocoladerepen aan boord en zo kon er een hardloopwedstrijd op de zandbank worden georganiseerd, met als prijs de chocoladerepen. Startpunt was "de Frieda I', en een eind verderop stond de  prins, die op zijn verzoek fungeerde als buutpaal. De kinderen renden enthousiast naar de prins toe, gaven hem een dreun en renden terug naar de startlijn. De winnaar kreeg een chocoladereep, iedereen een glas limonade en prins Hendrik kwam, hoewel ietwat verfomfaaid, stralend terug aan boord.